تهیه نانوالیاف کیتوسان/پلی اتیلن اکسید بر روی غشای کیتوسان: مدلی کاربردی در مهندسی بافت

  سابقه و هدف: نانوالیاف کاربرد وسیعی در مهندسی بافت به عنوان نانو داربست دارد. روش ‌ های مختلفی برای ساخت نانوداربست ‌ ها وجود دارد که یکی از این روش ‌ ها، الکتروریسی است. در این روش نانوالیاف بر روی ورقه ‌ های آلومینیومی تشکیل می ‌ شود. مشکل اساسی هنگامی است که برای اهداف کاربردی در مهندسی بافت نمی ‌ توان این نانوالیاف را به دلیل خاصیت شکنندگی از روی صفحه جمع کننده جدا و استفاده نمود. در مطالعه حاضر تهیه ترکیب نانوالیاف کیتوسان/پلی اتیلن اکسید (CS/PEO) بر روی یک غشای بسیار نازک CS مورد بررسی قرار گرفته است.   مواد و روش ‌ ها: پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی بود. برای این منظور محلول کامپوزیتی با نسبت ‌ های حجمی- حجمی از CS و PEO به ترتیب با نسبت ‌ های 100 به صفر (کیتوسان خالص)، 90 به 10، 80 به 20 در اسید استیک 5/0 مولار تهیه شد. تاثیر متقابل دو پلیمر بر روی یکدیگر با طیف ‌ سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR) مورد بررسی قرار گرفت. برای تهیه غشای نازک CS ، ابتدا این ماده با نسبت 1 % وزنی در آب دو بار تقطیر آماده و سپس 5/0 میلی لیتر اسید استیک گلاسیال به آن اضافه شد. محلول حاصل در پتری دیش ریخته و به مدت 24 ساعت در دمای اتاق قرارداده شد به طوری که غشا با تبخیر حلال تشکیل گردید. غشا با اتانول تثبیت شده و در آب دوبار تقطیر شستشو داده و سپس در دمای اتاق خشک گردید. محلول پلیمر بر روی غشای CS به فاصله cm 15-10 و میدان الکتریکی kv 20-18 با نرخ تغذیه ml/h 5/0 الکتروریسی شد. قطر و اندازه نانوالیاف با میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد بررسی قرار گرفت.   یافته ‌ ها: FTIR انجام شده از کامپوزیت CS/PEO با نسبت 20/80، 10/90 پیک باند کششی هیدروکسیل (O-H) و گروه کربونیل (C=O) کیتوسان در نواحی خاصی را نشان داد. تصاویر SEM از نانوالیاف حاصل از کامپوزیت CS/PEO با نسبت ‌ های 80 به 20، 90 به 10 و CS خالص بر روی ورقه ‌ های آلومینیومی و غشای CS نشان داد که CS خالص توانایی تولید نانوالیاف بر روی هیچ کدام از آن ‌ ها را نداشته و به صورت قطراتی ظاهر شدند در حالی که نسبت های80 به 20، 90 به 10 از کامپوزیت CS/PEO ، هم بر روی ورقه آلومینیومی و هم بر روی غشای نازک CS نانوالیاف ایجاد گردید. نتایج تفاوت معنی ‌ داری بین دو نسبت مذکور از نظر ساخت نانوداربست مشاهده نشد.   بحث و نتیجه ‌ گیری: به نظر می ‌ رسد که ویسکوزیته بالای CS خالص مانع از تشکیل نانوالیاف شده، در حالی که نانوالیاف یکدست از ترکیب CS/PEO با نسبت ‌ های 80 به 20، 90 به 10 بر روی غشای نازک CS به دست می ‌ آید.